Kimsenin Aldırdığı da Yok Şiiri - Ozan Efe

Anadolu kırında ozan sesinin duyulmadığı
hüzün dolu akşamından ökse kaldığımız gecelere
alıp götürecek yine kör karanlıkta körü körüne
kırın çiçeklerinde solduğu günışıkları yiterken
gözlerim aradı neredeydi o güne doğan güneşin
sevgisinde uyukladığımız güne dutu ermiş buranın erken

neler geçmedi aklından sevişken kumruları
üveyik çığlığı
sığırcıkların top olup gül açılımı
bilye oynayan oğlanlar
dokuz kiremit oynayan kızları

nice yalnızlığımdayım dalgınlığıma kalmadan
çık şöyle vur omzum dizlerim kanasın düşünce yere
nasıl sevinirim o an düşünmesen de olur gözyaşlarıma yanarsın değer geçer hıçkırığında iç çelişlerin
acabalarımda giz olmaktan sıyrılıp
acıyan yanında yaranda tuz olmak istemem

kimler geçti gitti görmedin
akıp giden ırmağın dibinde
söğütlerde cıvıldayan kuşların
seni gördüğü de yok
kimsenin aldırdığı da

270511denizli