Kimseli Kimsesizliğim Şiiri - Sinan Bayram

Seni sevmek güç değil ki gülünç olsun
Evet tüm ihtişamıyla mesafeler zaman var
Lakin bunların hükmü sevmek kadar değil

Bir perşembe günü yine bugün
Uzaklar bir yakın geldi bana
Tüm yakınlar yine uzak

Hüzünlüyüm lakin sitemim buna değil
Kimseli bir kimsesizlik beni sınıyor
Senden değil sensizlikten böyleyim

Bir canı esirgemediğim canan
Şiirlere hüzünde yakışır olmuş
His diyarım aşkınla uyananım

Dinmek bilmez yağmurun bulutu aşk
Bir koku alıyorum misk-i amber sanki
Ritmini buluyor kalbim özüne denk

Seni sevmek ben de ilkbahar
Yokluğun güz mevsimini yaşatır
Her perşembe bana sanki yokluğun

İçimdesin gül güzeli dışarı taşsın varlığın
İçerde ilkbahar dışarıda hiç güz olmuyor
Seni yaşıyorum sen olsun herşey istiyorum

Yine dönüyorum gönül haneme
Sen ordasın çünkü ve de aklımda
Aşk kimsesizlerin kimsesi imiş

Sen yoklamasan kalbimi günüm gül bilmez
Bazen kokunu alır gibi oluyorum tam ziyafet
Özlemin konuşur susarım özlemini yaşarım

Bir perşembe günü yine senleşmişim
Aşkın beni tamamlamaya yetiyor
Senleşmediğim tüm günler eksiğim

Seni sevmenin güzelliğine sığınıyor kalbim
Seni sevmek kolay demiyorum güzel diyorum
Güzelliğin olduğu yerde zor nedir canım cananım

Uzaklığımıza delil gerekmiyor
Gönülde bir kucaklaşma mevsimi
Ben seninle olan bu mevsimi sevdim

Sinan Bayram