Kimselere kalmayacak Şiiri - Abdullah Ça ...

bir cuma günü bir camii avlusu insan kaynıyor
anormal sayılan bir kalabalık, nedeni belli
cenaze namazı var bir hatunun, gittiği yer belli
hava bulutlu, gökyüzü ağlamaya hazır
hafiften esen bir rüzgar, kıpırdayan yapraklar
gözü yaşlı kadınlar, hatunun tabutuna bakıyorlar
hatun tabutunun önünde duran bir erkek evlad
güçlü durmaya çalışmakta amma velakin
onun da gözleri yaşlı, boynu hafiften bükük
omzunda ağır mı ağır bir yük
cuma namazından çıkan bir adam
süzüyor etrafı, yeşil bir tabut, kadınlar, erkekler
ve o sırada boynu bükük adamı görmekte
bir ara kendini onun yerine koyma
aman Allah’ım annesizlik ne zor
halet-i ruhiyesi katlanamaz oldu
o evlad daha iyi anlaşılmadı mı şimdi
hayat onu annesiz bıraktı
son vazifeler
evlad mezarlık yolunda
diğer adam kötü ve etkilenmiş eli telefonda
annesinin sesini duyma yolunda
hayat böyle işte
birisi arayacak, birisi mezarına toprak atacak
bir gün ise bu dünyada kimsecikler kalmayacak