Bir sabah vakti sokağa çıktım,
Yollar boş kalmış, kimseler yoktu.
Dolaştım, gezdiğim yerlere baktım
Parklar boş kalmış, kimseler yoktu.
Yad ettim eski günleri, ağladı gönlüm
Ne gazel kalmış yerde, ne gonca gülüm
Düşüncelerim sarpa sardı, oldu kördüğüm
Düşlerim boş kalmış, kimseler yoktu
Geriye baktım, bitmez gibiydi günler,
Bir meçhulde kilitli sanki düğünler,
Boynunu bükmüş vazoda güller,
Ellerim boş kalmış, kimseler yoktu.
Umutsuzca yarınlara dalar gözlerim
Sitem eder, düş kurar hep onu özlerim.
Vefasızdan çığlığımı gizlerim
Gönlüm boş kalmış, kimseler yoktu.
Yıldızoğlu belki derdini bilmiyor,
Beklediğim mevsim neden gelmiyor?
Gözümün yaşını kimse silmiyor
Dünya boş kalmış, kimseler yoktu.
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!