Kimseler yaşardı bir kasabada nasıl da ş ...

"Kimseler yaşardı bu kasabada nasıl da şirin"

kimseler yaşardı bir kasabada nasıl da şirin
(çanlar gider gelirken aşağı yukarı öyle çok)
bahar yaz güz kış
söylerdi söylemediği şarkıyı yapardı yaptığı dansını.

Kadınlar ve erkekler (hem ufacık hem tefecik)
hiç de düşünmezlerdi kimseleri
ektikleri neyse neydi biçtikleri aynı
güneş ay yıldızlar yağmur

çocuklar tahmin ederdi (ama sadece birkaçı
ve büyüdükçe küçülürdü anımsadıkları
güz kış bahar yaz)
gitgide kimsenin kimseyi sevmediğini

gel gör ki şimdi yapraklanırken ağaç
neşesiyle boğuldu kahkahaya ve kederiyle ağladı
kardaki kuşla ve durandaki devinimle
kimsenin kimsesi herşeydi ona

birileri evlenirdi herkeslerle
çığlıklarla gülerlerdi ve ederlerdi dans
(uyu uyan umutlan ve sonra)
söylerlerdi aslalarını yatarlardı düşlerine

yıldızlar yağmur güneş ay
(ve sadece kar anlatmaya koyulabilir
çocukların nasıl da unutmaya teşne olduğunu anımsamak için
çanlar gider gelirken aşağı yukarı öyle çok)

bir gün biri öldü sanırım, herkimse
(ve hiçkimse eğildi yüzünü öpmeye)
meşguldü halk gömdü onları yanyana
yavaş yavaş ve olduğu gibi

hepsi de ve derinden derine
ve daha da yatmaktalar düşlerine
hiçkime ve herkimse nisanın toprağında
tinin arzuladığında ve evetin bilemediğinde

Kadınlar ve erkekler (nato kafa nato mermer)
yaz güz kış bahar
ektiklerini biçtiler ve geldikleri gibi gittiler
güneş ay yıldızlar yağmur

(e.e. cummings, 1894-1962)
(Çeviri: Zeynep Çİftçi Kanburoğlu)