Kimseler Duymaz Şiiri - Hüseyin Turan

Düşmüşüm eline yalan dünyanın,
Ağlasam ağlasam sesim duyulmaz,
Gönlümü atmışlar bensiz ateşe ,
Çağlasam çağlasam suyum durulmaz.

Yalandan dönüyor dünyanın çarkı,
Suları akıyor dolmuyor arkı,
Yaram çok derinde tutmuyor sargı,
Bağırsam bağırsam kimseler duymaz.

Herkes gider iken kalan ben miyim,
Çiçekler açıyor solan ben miyim,
Derin hülyalara dalan ben miyim,
Söylesem söylesem kimseler bilmez.

Dert ile yoldaşım ağrılı başım,
Issız dağ başında kimsesiz taşım,
Anlamaz ki beni kavim kardeşim,
Çağırsam çağırsam sesim duyulmaz.

Ey benim sevdiğim goncadan gülüm,
Felek acımıyor yapıyor zulüm,
Ağırdı saçlarım görünür kelim,
Söylesem söylesem dilim yorulmaz.

Hangi yoldan gitsem yolum kapalı,
Her yerim tarumar gülüm solalı,
Bu dert beni arayıp da bulalı,
Ağlasam ağlasam göz yaşım durmaz.

Kader bana neden oynar oyunu,
Ben bilemem felek senin huyunu,
Dolduramam ser çeşmenin suyunu,
Doldursam doldursam bakracım dolmaz.

Kime ne ettim ki oyunu bozar,
Kimi katip olmuş kimisi yazar,
Dermanı bulunmaz dertlerim azar,
Ararım ararım derman bulunmaz.

İçimde açılmış derin kuyular,
Dertlerim içime durmadan dolar,
Has bahçem içinde güllerim solar,
Solarım solarım kimseler bakmaz.

Böyle midir bu dünyanın düzeni,
Kimseler bilemez canı üzeni,
Anlamazlar derdi ile gezeni,
Gezerim gezerim derdim durulmaz.

Vurdum taştan taşa dertli başımı
Sormayın söylemem dert yoldaşımı,
Akıttım gözümden kanlı yaşımı,
Yanarım yanarım derdim bilinmez.

Dertli bir dünyada ben bir yalandım,
Acılar içinde dertli dolandım,
Çürümüş güllerim goncasız kaldım,
Şaşırıp gezerim derdim görünmez..
Hüseyin Turan