Kimseler Bilmiyor Şiiri - Ünal Türkoğlu

Biliyor musun sevgili
Sen gitmiştin benden
Ya da öyle sanmıştım
Yanılmışım sevgili, hiç gitmemişsin
Gitseydin benden
Her sabah ansızın
Kurşunlar saplanıp yüreğime
Uykularım bölünmez
Çaresizce kıvrandıran,
Haram geceler yakmazdı
Aslında ben, sen olmuşumda
Kimlik belgende saklıdır adım
Madem ki sen oldum
Neden, tarifsiz bir acı duyuyorum yüreğimde
Neden, her gece, hüznün bataklığında boğuluyorum
Gittin desem gitmedin
Kaldınsa elaların neden saplanmıyor yüreğime
Kelimelerin neden konuşmuyor benimle
Ben kendimden vazgeçtim de,
Sende yaşamayı özlüyorum
Ben sana bir kez vurulmuşum
Ve hala vurgun yediğim yerdeyim
Oysa ne çok severdim hayatı yaşamayı
Şiirler dokurdum sayfalara
Aşk olurdu adın, işlerdim sayfalara nakış nakış
Oysa seni her düşündüğümde
Gülen yüzünü görmeliyken
Ela gözlerin şimşek çaktırmalıyken
Neden saplanıyor sırtıma hançerin

Şimdilerde her gece gözyaşlarım ağlıyor
Oysa dökülse de ağlamazdı gözyaşlarım
Karışıyorum her gözyaşımla deryaya
Ama kimseler bilmiyor
Kimseler görmüyor
Mutsuzluğumun rengini

Oysa en çok sevdiğim şeydi;
Yüzüne anlamlar yüklemek
Ela kurşunlarına hedef olmak
Şimdilerde tarifi imkânsız acılarla
Hüznün bataklığında boğuluyorum
Kimseler görmüyor
Kimseler bilmiyor.