Yoluma, şu yoluma taşlar attığını
Düşüme girip koynumda yattığını
Gönlümde bal şerbetim tattığını
Kimseler ama kimseler bilmesin
…
Hayallerime kâbuslar gibi indiğini
Beyaz at üstünde prensesler gibi
Gönül sarayıma kendin geldiğini
Kimseler ama kimseler bilmesin
…
Aşkımı hasret bohçanda sakladığını
Gönlünü gözyaşlarında akladığını
Gönül sarayını yıkayıp pakladığını
Kimseler ama kimseler bilmesin
…
Vefa denizinde benimle boğulduğunu
El kapılarından kahırla kovulduğunu
Dost yollarında severek yorulduğunu
Kimseler ama kimseler bilmesin
…
Yüreğinin yangın yerine döndüğünü
Baharların muştularıyla söndüğünü
Kadıların kızları asaletinde olduğunu
Kimseler ama kimseler bilmesin
…
Akşamın alacakaranlığında yar beklediğini
Dolunaydan güzelliğine ar eklediğini
Muştularla mutluluklara kar eklediğini
Kimseler ama kimseler bilmesin
…
Km – 130805
Kayıt Tarihi : 30.12.2005 18:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!