Kimseler Şiiri - Ahmet Baris Ay

Kimseler duymadan yaşanabilir
Ki ben öyle yaparım
Saklanmadan saklanarak

Gözlerin şartları vardır görebilmek için
Sade ışık yetmez
Hacmimi şeklimi göstermeye
Bir ergenin odası gibi dağınıktır hayat
Kulaklar her sesi duymazlar
Dünya gürültülü
Üstelik
Görmeye de duymaya da doyulmuş artık
Sesim ve rengim
Yaşama savaşının kamuflaj deseninde erir

Boğazlasalar meydan ortasında
Çığlığım şehrin uğultusuna karışır
Kanımın kırmızısı trafik ışıklarına
Yeşil yanar hemen
Üzerimde yürürler
Başını çevirmez kimseler

Sözlerimi de saklarım
Kemikleri için çukur kazan köpekler gibi
Söyleyen ben dinleyen ben
Yankılansın isterim içimdeki dipsiz kuyuda
Sözlerim
Bambaşka bir zamanda bambaşka insanlara
Bu gevezeliğe uyak olacaksa
Bu tükenişin ritmine uyacaksa
İstemem duysun sözlerimi kimseler

Yani
Kendi kendime birey oluyorum ben
Var oluyorum
Var olduğumu kimseler bilmeden