Kimseden Şiiri - Şerahil Laçın

Bu perenlik*, bu tenezzül yoksa sırrı-Hudadandır*,
Tarih sahte, talih dönük, bendesini Huda dandı
Toprak andı*, güneş andı, ocak andı, huda andı,
Özge ne and dilersin, varlığı Şaman kimseden.

Doğuda nennim* kuruldu, batıda kabre koydular,
Çini Maçinde taht kurdum, Halep’te derim soydular
Cihan taptağım* altında, hükmümde külli-ihtiyar,
Bu irfanla bu gayreti görmedi zaman kimseden

Cümle cihan yaşıtıyım, yücelerden yüce türküm,
Tarih yazan,öz tarihi itkin düşen koca türküm
Şu gökler uçup döküle,yer altımdan gaça*, türküm,
Türk oğlu türk kılıç çapar,dilemez aman kimseden.

O danılan* keçmişlerim kalpte düğüm, gözde nemdi,
Kopuz gitti, sazım gitti, kalan yoksa tezenemdi
Ben kimlerin kimsesiydim, kimler şimdi kimsenemdir*,
Kimliğini soruşurlar boz kurdu emen kimseden.

*perenlik – dağınıklılık
*andı – yemini
*nenni – beşik
*taptağım – ayaklarım altında
*gaça – kaçmak fiili
*danılan – inkar edilen
*kimsene – yakın kimse