Kimseden Farklı Değilsin Sen de

Gözlerinin yangını ortada hiç bir şey unutulmayacak.
Unutma...
Bir çaresizlik çöker insanın üstüne
Daha önce hiç çökmemiş gibi,
Onlarca söz kalben söylenir gecenin karşısında,
Daha önce hiç kalpten söylenmemiş gibi.
Sen olmasan da seninle yaşarım hayatımı,
Daha önce hiç sensiz yaşamaya alışmamış gibi.
Seni barındıran her şey üzerime geliyor...
Başıboş maviliklerin uğultusu memleketten gidiyor.
Tutamıyorum...
Şimdi bir gün diye okuduğum günlerimin,
Dolmuş ve başkalaşmış şehirlerinde
Belki bir gün fısıldayacak bin sesli çilemin
Yasal yalnızlığını durgun gözyaşlarınla sildiğinde.
İçimden bağırıyorum sana duyuramadığım kelimeleri,
Eskisinden daha güzel ve kırıldığım yerimden sevmek üzere.
Artık sana benzeyen her şey önüme dizildi,
Görmeden sevilen o şiirler senindi.
Bir kıpırtı dolacak birdenbire gözlerine,
Düşecektir ellerim bin bıçaklı gecelerine.
Ve bir gün severken kaybettiğimiz o duygular,
Hepsi suçsuz ve Umutsuz bir yerde.
Bizi saran hasrette,
Ayrılık sözleri dillerde,
Ne mümkün kavuşmak denilen o yerde.
Unutma! kimseden farklı değilsin sen de.