Kimseden Değilim Şiiri - Cem Salih Ün

Kimse benden değil
Kapıyı çarptı dostlar, çıkıp giderken
Güneş öte tarafta kaldı
Ki gülüşümü eşsiz kılan gamzeydi onlar.
Ağlamak kalmadı gözümde,
Yüzüm, kurumuş bir ırmak yatağı
Ve çoktan yuvarlandı dünya sırtımızdan
Geriye kamburu kaldı yalnız.
Bir kasvete bürünüyoruz şimdi
Karşılaştığımız bütün şehirlerde

Kimse benden değil
Sevgilim yalnızlaşalım diyor inatla
Ve uyku gelip konunca göz kapaklarına
Düşlü bahçelere koşuyor gizli gizli
Gecede kalıyor, unuttuğu ne varsa
Ki her gece bir ayrılık başlıyor,
Kalbim eksiliyor ömrümden
Atmıyor kimse için

Sabah yaklaştıkça soluğum zayıflıyor artık
Gözlerim kapanınca şehrimdeyim
O unuttuğum coğrafyada
Sonsuz bir pembelikte gökyüzü,
Toprak bereketli
Düştüğüm yerde yeşeriyorum.
Ama çoktan buruşturuldu kağıtlar
Zaman bütün denizleri buharlaştırdı
Fırtınaları dindirmek için
Ve ben kimseden değilim artık
Kurutuyorum kendimi
Bütün tohumlara inat