Kimsecikler ağlamasın. Şiiri - Mesut Öztürk

Mazlum olan kalbimin acı dolan nidasında,
Fakir kalan ruhumun sofradaki sefasında,
Yorgun olan bedenimin, benliğime vefasında.
Hasret çeken yüreğimin, söylediği edasında.

Kurak kalan umudumun hapisteki serasında,
Cahil kalan bilincimin hastalığı vebasında,
Köhneleşen zihnimin, kayboluşu obasında,
Sağduyu yok olurken, yanar odun sobasında.

Terbiyesizlikler boy gösterir, kalmayan hayasında,
Mutluluk olur çaresizin sadece rüyasında,
Aşık olmak sevenin tek amacı hülyasında.
Olumsuzluklar var maalesef bu zamanın dünyasında.

Senin kaderinde benim ki gibi berbat olmasın,
Aydınlık veren güneş yerine, çileler doğmasın,
Bu genç yaşta seninde gönlünde matem bulunmasın,
Sevda çiçeğin bahçende hiçbir zaman solmasın.

Sevgi, saygı yok olmasın, bahaneler bulunmasın,
Haksız yere insanlara sorgulama olmasın,
Güzellikler haykıranlar sakın aman susmasın.
Mesud`un dünyasında kimsecikler ağlamasın.