Bıktım kanla toprak yoğurmaktan
Tükendim her gün dokuz doğurmaktan
Sesim çıkmaz oldu bağırmaktan
Kimse yok mu, kimse yok mu orada
Gün ışığı girmez yok kapı pencere
Yıllardır kaynamıyor tava tencere
Ölüme terkedildim göz göre göre
Kimse yok mu, kimse yok mu orada
Gök gürledi yer yarıldı
Sırtıma tonlarca ağırlık sarıldı
Herkes unutup herkes darıldı
Kimse yok mu, kimse yok mu orada
Baba gibi güven verecek
Ana gibi kol kanat gerecek
Şu içler acısı halimi görecek
Kimse yok mu, kimse yok mu orada
Kayıt Tarihi : 1.3.2008 18:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!