Ne karanlık sokaklarda bir ses,
Ne de yürüdüğüm caddede bir gölge.
Kimse yok yanımda, hiç kimse.
Bütün evlerin kapıları yalnızlığa açılıyor.
Bütün sokakları hüzne çıkıyor bu şehrin.
Her köşe başından hasrete dönülüyor.
Ne lambaların ışığı bir bedene sarılmış şehvetle,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta