Ne karanlık sokaklarda bir ses,
Ne de yürüdüğüm caddede bir gölge.
Kimse yok yanımda, hiç kimse.
Bütün evlerin kapıları yalnızlığa açılıyor.
Bütün sokakları hüzne çıkıyor bu şehrin.
Her köşe başından hasrete dönülüyor.
Ne lambaların ışığı bir bedene sarılmış şehvetle,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta