Kimse yok Şiiri - İlhan Dağdeviren 2

Gün doğuyor yine kimse yok etraflarda
Ölüm kovuyor yine yaşam yok kalanlarda
Acı durmuyor yine izleri çok anılarda
Unutmak uymuyor bize bedenim loş sularda

Mezarlıktan çiçekler getirdim bir gece
Köprüden bir selam verirdim belki de
Yağmur yağıyordu parlayan güneşte
Bir kaldırım taşı benziyordu ölüye

Anlatmak isterdim sana ne kadar yorgunum
Yorgunluk geçerdi bir çiçek kokusuyla
Anlatmak isterdim sana ne kadar vurgunum
Ömrüm biterdi bir çiçeğin soluşuyla

Mutluluk bu kadar kolay mıydı
Sesini duyunca mutlu olabilmek
Ölmek bu kadar zor muydu
Seni bırakınca unutabilmek

Kimse yok ben tekim her gece
Mutlu olduğumu sanma uyuyamam sensiz
Senin dışında ağzımdan çıkmaz bir hece
Unuttuğumu sayma yaşayamam sensiz