Kimse Yok Şiiri - Mekan Atac

"Zamanın acımasızlığına denk geldik.
Sen gecenin hüzün sokağında kayboldun.
Ben farklı zamana yorgunluk çektim.
Hangi zamanın kapısı yoluna çıkar..."

Bir kavuşmanın umuduyla.
Ölmek isteği sarar beni.
Gecenin karanlığından,
gündüzlerin sönüşüne dek.
Yalnızlığın bir lanet.
Hayatin o korkunç boşluğunu
her gün yaşayarak büyüdüğünü görmek.
Boğulma korkusuyla yüzmek gibi.
Kimse yok.
Hergün kramplar girerken vücudumuza.
Saçlarını okşayan toprağı,
çekmek isterdim üzerime.
Ölümden sonra yaşam var mı.
Olsa bile seninle olmasını isterdim.
Belkide mezarda
hüzün kokan bir çiçek oldun.
Alıp bastırmak isterdim yüreğime.
Bir kaç şiire süs diye
işlemek isterdim.
Her gece koklamak...