Kimse Umurumda Değil

Çok şey düşündüm, çok şeyi kafama taktım. Kim ne dedi, kim ne yaptı, kim ne hissetti… Ama artık bitti. Şimdi içimde bir boşluk var ve garip bir huzur. Çünkü anladım ki, insanları umursadıkça kendimden uzaklaşıyorum.

Bir zamanlar herkesi düşündüm. Kırılmasınlar diye sustum, üzülmesinler diye kendimi üzdüm. Anlamaları için bekledim, kıymet bilmeleri için verdim, verdim… Sonra bir gün fark ettim ki, ben herkes için var olmuşum ama kimse benim için olmamış.

O yüzden artık kimse umurumda değil. Kim ne düşünüyor, kim ne söylüyor, kim ne istiyor… Beni ilgilendirmez. Çünkü ben kendimi bitirirken kimse dönüp de “Sen iyi misin?” demedi.

Bugünden sonra kimse için kendimi harcamayacağım. Kim gitmek istiyorsa gitsin, kim ne yapmak istiyorsa yapsın. Ben sadece kendim için var olacağım. Çünkü en çok kendime borçluyum. Ve en sonunda anladım: Umursadıkça kaybediyorsun, boş verdikçe güçleniyorsun.