Kimse Seni Bilmeyecek Şiiri - Nihat Malkoç

Sessizce yaşayıp durdun
Kimse seni bilmeyecek
Kendine bir dünya kurdun
Kimse seni bilmeyecek

İnsan kalmaktı muradın
Hiç duyulmadı feryadın
Çabuk unutuldu adın
Kimse seni bilmeyecek

Ne çaldırdın ne de çaldın
Bu dünyadan murat aldın
Kenarda köşede kaldın
Kimse seni bilmeyecek

Beyhude geçti hayatın
Ne katın vardı ne yatın
Mavi gök kubbeydi çatın
Kimse seni bilmeyecek

Seni kötü bilecekler
Sen ağlarken gülecekler
Sen gidince gelecekler
Kimse seni bilmeyecek

Ölümün duyulmayacak
Naaşın yuyulmayacak
Mezarın oyulmayacak
Kimse seni bilmeyecek

Üşüyeceksin korlarda
Yok olacaksın varlarda
Kaybolacaksın kırlarda
Kimse seni bilmeyecek

Koşmayacaklar peşinden
Ayrılacaksın eşinden
Uyanacaksın düşünden
Kimse seni bilmeyecek

Yaraları deşeceksin
Uçurumdan düşeceksin
Kabrini sen eşeceksin
Kimse seni bilmeyecek

Mum misali solacaksın
Ortalıkta kalacaksın
Yok hükmünde olacaksın
Kimse seni bilmeyecek