Kimse Seni Af etmeyecek! Şiiri - Adnan ...

Zaman geçipte benim yüzüme bakma cesaretin olacak mı? Torunların ne diyecek bu gözü karalığına. Geriye dönüşü olmayan bir yola girişini ve kendinle beraber beni de yok edişini hiç kimse normal karşılayacak mı?
Bak senin devrinde bitti. Gözlerim görmüyor diyorsun. Bilmem vicdanın hala uzak diyarlarda mı? Pişmanlıkların seni en azından ara sıra ziyaret etme cesareti gösterebiliyor mu?

Farkında olmadım demenin ve son pişmanlığın hiç faydası yok şimdi. Keşkeler ne kadar çıkarsa çıksın dudaklarından, hiç bir şey değişmeyecek. Ama bende var olan hiç bir zaman sende olmayacak. Bende olan, bitmek bilmez bir sevgi ve hem de karşılıksız bir sevgi. Ben biliyorum ki sevgi güneşlerin yeniden doğmasına neden olacak olan en önemli unsurdur.

Ben yeniden sevgimle ayakta kalma cesaretini göstereceğim. Ama sende hiç bir şey kalmayacak. Ayağa kalkamayacak ve o sürekli bana üsten bakan gözlerin hiç bir zaman beni göremeyecek. Senin yanında, seni devamlı yönlendirenler, atını alıp Üsküdar’ı geçecekler ama sende ne at kalacak, nede araba.

Ama bana yaptıklarınla kalacaksın. Kendine saygın olmayacak, seni sayan hiç kimseye rastlamayacaksın. Ben kimim demeye başladığın an senin arkana kuyruklar bağlanacak ve maymuna dönüşeceksin. Çünkü sen, sana layık olmayan şeyleri yaptın. En sonunda layık olduğun yerdesin. Senin o halini mutlaka göreceğim. Ben ayağa kalkarken senin yerlerde sürünen o halini. Şimdiden kulaklarımda senin o af dileyen seslerini duyar gibiyim. Ama seni ne ben af edeceğim, nede hiç kimse...