Kimse Mahsun Olmasın Şiiri - Durmuş Ali ...

İnsanları seviyordum
Çocukları seviyordum
Hayvanları,kuşları
Ağaçları, çiçekleri
Dağ,denizi,suyu seviyordum
Bir yağmur yağdı simsiyah
Her şey kirlendi
Bir kirli bulut kapladı umutlarımı
Bir zahirli sisi yayıldı
Beyinler zehirlendi
Bir tarih kustu üstümüze
Köpükten kalpler oluştu
Bir gök gürledi boğuk sesle
Sıtmalı rüzgarlar esti
Rüzgarın tozu yeni bir insan üretti;
Sanal bakışlı beyni kalbiyle ayrı çalışan
Beyni teknik, kalbi mekanik bir insan
Dünleri inkar eden
Yarını olmayan bir insan
İşte bu insanlar bana
‘’Güzellikleri unut! ’’ dediler;
Unuttum.
‘’Sevgiyi unut! ’’ dediler;
Unuttum.
‘’Sevdayı, aşkı unut! ’’ dediler;
Unuttum.
‘’Yetimi,öksüzü unut! ’’ dediler;
Unuttum
‘’adaleti, hakkı unut! ’’ dediler;
Unuttum.
‘’Özgürlüğü unut! ’’ dediler;
Unuttum.
‘’Menfaatinden gayrısını unut! ’’ dediler;
Unuttum, yuttum.
Hasılı, hasılı…
‘’Öksürmeyi unut! ’’ dediler;
Unuttum.Şimdi yeni bir yol tutturdular;
Kula kul olma yolu!
İnanmıyorum gayrı dünkü inandıklarıma
İnanmıyorum gayrı
Sahi sandıklarıma
İnanmıyorum kol kola gezdiğim
Arkadaşlarıma.
İnsanın insana gazabını
Görmek istemiyorum.
Hiç sevmiyorum,
Yüze gülen dostlukları
Sevmiyorum arkadan vuran kalleşlikleri
Sevmiyorum riyakar tutumları
Hileli bakışları
Sevmiyorum yalanı,yalancıyı
Sevmiyorum,kan kırmızı düşleri
Ve de hiç sevmiyorum
Bu sahte gülüşleri
Ben öfkeyi seviyorum
Acıyı seviyorum
Nefreti seviyorum
Haksızlığa baş kaldırmayı
Adaletsizliğe isyan etmeyi
Haklıdan,
Haktan başkasını sevmemeyi seviyorum
Bir an geliyor,
Beynimi avuçlarıma alıp
Yüreğimden koparıp
Kükremek istiyorum
Ve işte diyorum,
Geri verin!
Tükettiğiniz umutlarımı
Yitirdiğim hayallerimi
İnandığım dostlukları
Sevdamı,aşkımı geri verin!
Geri verin insanlara inancımı!
Geri verin çaldığınız ahlakımı!
Geri verin,geri verin
Alnımdaki terimi
Atanma duygularımı
İçimde duygular parçalanmış
Ceset gibi
Eskimiş,köhnemiş virane misali
Beynim bir garipler mezarı
Talana uğramış
Yüreğim yağmalanmış
Kovamadığım şüpheler
Kemirgenler dolmuş içime
Oysa ki ben,
Yeniden doğmak istiyorum
Her gün doğan güneş gibi
Batmazcasına
Kendi içime doğmak
Bir kuş kanadı ürpertisinde
Bir çırpınış mavi göklere açılan
Öteler,ötelerin ötesine
Bir ses çağırsın avazıyla;
‘’Mavera, mavera…’’
İnsanlık yeniden dirilsin
Şüpheler,hileler bitsin
İlle de güven, ille de güven olsun
Dağ gibi otursun yüreklere
Doğa gülümsesin
Kuşlar cıvıl cıvıl
Çiçekler rengarenk
Kimse mahsun olmasın
Analar, babalar,çocuklar
Dedeler,nineler
Gülümsesin
Kimse mahsun olmasın
Kurt kuzuyla yürümesin ama
Kurt kuzuyu yemesin
Kurt kuzuyu yemesin…