Kimse kimseye muhtaç değildir bu hayatta,
Ne bir omuz zorunludur, ne bir el şarttır tutunmakta.
İnsan, kendi yarasını kendi sarar,
Kendi gözyaşını kendi siler, kendi gücünü kendi bulur.
Düşersin… kimse koşmaz bazen yanına,
Kalkarsın… ayakların titrer, ama yine de ayağa kalkarsın.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta