Kimse Kalmadı Anam Şiiri - Abubekir Çavuş

KİMSE KALMADI ANAM

Nergisi kokardı değirmende un
Esaret seneler, uzun mu uzun
Rehin düştü senin kınalı kuzun
Gurbet ilde hâlım kalmadı anam

Dalarım horozlar düşümde öter
Taplama dumanı gözümde tüter
Uyanır anlarım göle dönmüş ter
Yüzeceğim salım kalmadı anam

Gelinliği giymiş komşunun kızı
Sol yanıma çöker ağrıyla sızı
Kor közlere döner sürekli cızı
Yanarım ahvalim kalmadı anam

Ben damat olmadan bir gelin olmuş
Yüzü kara zalim bir elin olmuş
Yaşı yetmiş adi bir kelin olmuş
Çiçekten, saf balım kalmadı anam

Meltemle esilir benzersiz kokun
Bir turna ol uç gel yüreğime kon
Pınardır gözyaşın sineme dokun
Tutunacak dalım kalmadı anam

Yaban eller ekmek için umuttu
Yılan oldu, zehir sokup uyuttu
Gaflete düşürdü insafsız yuttu
Kimseler sağ salim kalmadı anam

Ebubekir ÇAVUŞ

( Şiirimizin herhangi bir amaçla izinsiz alınması, üzerinde çalışılması durumunda, yasal işlem uygulanacaktır! )