Kimse İnanmadı Şaire Şiiri - Aziz Söyleyici

Unutursam taş olayım diyordu şair.
Diyordu ve dogru söylüyordu.
Kimse inanmadı şaire......
Saçları beyazladı...Hala taş olamadı.

Gözümdeki yaş olsan ve ben aglasam,
Sen gitsen diyordu şair...Dogru söylüyordu.
Kimse inanmadı şaire......
Göz pınarları kurudu.Ama o gitmedi.

Nesli tükenmiş aşkın adamıydı.Günler ayları aylar yılları kovaladı.
Nesli tükenmiş aşkımı arıyorum diyordu ve dogru söylüyordu.
Kimse inanmadı şaire......
İnanmayanları kale almıyordu zaten.

Onlar nesli tükenmiş aşkı hiç tadamamışlardı.
Şair için aşk sonsuz bir maviydi.....
Soranlara hep aynı cevabı veriyordu.Dogru söylüyordu.
Kimse inanmadı şaire....

Şair yıllar önce nesli tükenmiş aşkına hergece uykusunda gizlice giderek
Bir kırmızı gül getirip on dakika seyrediyor.Gülü başucuna koyup uyandırmadan kayboluyordu.Çünki nesli tükenmiş aşkının mutlu olması ona yetiyordu.Kimse inanmadı şaire....

Şimdi o şair yıllar önce yaptıgı gibi her gece bir kırmızı gül alıp,nesli tükenmiş aşkına götürüyor ama artık sadece rüyalarında hayallerinde.
Nesli tükenmiş aşkı yaşamayanlar nerden bilecekler şairin hissettiklerini.
Nesli tükenmiş aşkını kaybedeli yirmi yıl oldu.
Şair yine aynı şair Aşk yine aynı aşk...........