Kimse için Şair, kimisi için de acı dolu bir şehirim ben. Kağıda düşen bir kalemim kimi zaman da. Sessiz çığlıklar duyuyorum şehirlerde, acı çekenler, kahkahalar, yalnızlıklar.
Ve aklıma düşüyor, gönül ile harmanlıyorum aşkı, her cümle gitgide sana çıkmaya başlıyor. Önünü alamıyorum yağmur gibi yağan duyguların.
Çok inanmıştım her şeye, seni çok sevmişti yüreğim. Çünkü ben sana acının menbaından çıkıp gelmiştim. Şimdi ne zaman açacak olsam ağzımı, içimden bir ses artık hiç konuşmuyor.
Neyse ki ölüm geldi aklıma. Artık vazgeçer gibiyim senden. Senin yolun O'na çıkıyorsa varlığın başım üstüne, eğer O'na çıkmıyorsa yolun açık olsun.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta