Parmak uçlarımdaki yüreğim
Salınıyor piyanomun üstünde
Ağır ağır, yavaş yavaş
Bir balerin misali.
Gözümün önündeki duygularım
Geçip gidiyor içinden sözlerin
Büyük hiçliğe doğru
Bir gemi misali.
Kalbimin içindeki sevgim
Uçup kaçıyor üstünden her şeyin
Sanki hayattan kaçarcasına
Bir kuş misali.
Ama kimse dinlemiyor
Burada yalnız tek başına çalan
Kendini yaşamdan soyutlayan
Bu kimsesiz kimseyi.
Kayıt Tarihi : 17.10.2022 11:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
11.sınıf sosyal etkinlik dersinde hocanın açtığı bir Bach konçertosunu dinlerken yazdığım şiirim
![Eymen Özgüven](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/17/kimse-gormuyor-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!