Kimse Görmesin Şiiri - Hanifi Kara

KİMSE GÖRMESİN

Kumral saçlarına n' olur elini
Gül'üm, benden başka kimse sürmesin.
Kuş tüyünden hafif nâzik gönlünü
Olur ya es kaza kimse kırmasın.

Çok yakınım çok uzağım yanına
Nerde görsem kanım kaynar kanına
Gönül yolluğunu senin önüne
Gül' üm, benden başka kimse sermesin.

Bir tek seni sevdim gel kaçma benden
Neler çektim neler şu yaşta senden
Kıskanırım seni kendi gölgenden
Sakın kollarına kimse girmesin.

Gelince seninle birden göz göze
Dağ sanki kor olmuş düşüyor öze
Ne de güzel uymuş o güzel yüze
Kapat gözlerini kimse görmesin...

Benim gönlüm malda, kilimde değil
Sanmayın bu sözler dilimde değil
İnanın a dostlar elimde değil
Kara âşık diye kimse yermesin...

Hanifi KARA