Kimse görmesin Şiiri - Orhan Özçelik

Geçmiş saatler,
Vakit epey geç,
Gündüz akşama dönmüş.

Efkarına kuytu seç gönül,
Ağlama orta yerlerde,
El bilmesin halin ne.

Cevabın mı var sorana,
Kim derman olur yarana,
Bir avuç toprak sür göz yaşına.

Kirlensin yüzündeki acılar,
Rengi değişsin özlemlerinin,
İçini yakan ne varsa bulansın sular gibi.

Akıp gitsin yüreğine kor alevler,
Ama sen kana kana yudumladım de şerbeti,
Bilmesinler göğsünden akan o nefreti.

Çünkü kimse bilmedi bu seni,
Sendeki bu yüreği kimse görmedi,
Duymadı yaşadığın o koskocaman hayatı.