kimse kalmadı kapılar kapanıp
ışıklar karanlığa çekilince
kimse kalmadı vücutlu
sade hayal ve ses
kimse görmedi suskun ruhu
son çıkan gölge bile
ayrılık sızmadı eşikden
yalnızlık çömelmişti sandalyeye
keder ağlıyordu kendi kendine
zaman boşlukta voltayken
bir hüzün gülüyordu
oyun kağıtları elinde
Kayıt Tarihi : 13.8.2004 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Barış Aluk.
TÜM YORUMLAR (1)