Duymuyor Şiiri - Yüksel Uca

Hayat yükü çetin, ağır
İnsanlar duyarsız, sağır
İstediğin kadar bağır
Dayın sesini duymuyor

İhtilaf girdi araya
Gelinmiyor bir araya
Derman süren yok yaraya
Mümin sesini duymuyor

İnsanlar vefasız, nankör
Çıkarcı, dilsiz, sağır, kör
Hele bir defa düş de gör
Dostun sesini duymuyor

Sarmış bizi koyu gaflet
Günahlara ettik ülfet
Ne kadar çeksen de külfet
Oğlun sesini duymuyor

Kimse kimseyi anlamaz
Oğul babayı tanımaz
Tafra, tavır, sitem ve naz
Eşin sesini duymuyor

Gizleniyor gerçek niyet
Yoktur vefa, samimiyet
Düşüp zorda kalsan şayet
Amcan sesini duymuyor

Herkes kendi gönlün eyler
Gününü gün eder beyler
Kimse bilmez garip neyler
Komşun sesini duymuyor

Yüksel dünya elemli yer
Çoğu kimse hep 'nefsim' der
Yeter demez dünyayı ver
Zengin sesini duymuyor