Yola çıktım. Belki de bir arayıştı bu, belki bir kaçış. Ama şunu bilmeliydim:
Kimse çıktığı yolda aynı kalmaz.
Yol insanı başkalaştırır.
Adım attıkça, yürüdükçe, ilerledikçe değişir insan.
İlk adımlarımda bir heyecan vardı içimde. Bir umut, bir merak.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim