Bir kelime söyleniyor,
buna adım deniliyor,
söylendiğinde bana bakılıyor,
ama ben kimim,
kimse bilmiyor.
insanlar benimle ilgileniyor,
konuştuğumda dinleniliyor,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
'' ...adımdan gayrısını bilmiyorum '' demiş ya şairin biri, ne kadar doğru söylemiş. Hırçın bir ruh,adını koyamadığım yazgılar ve yabancılaşan her kavramda boğuşan bir yürek,,,evet adımdan gayrısını bilmiyorum,kimseler de beni bilmiyor ,ben de kalan hüzünleri düştüğüm yerde mıhlanışlarımı,,,sevinmeyin,yok saydığınız ben var'ım aslında,,, sevgiyle bizler varız aslında,,,sevgiler hüzünbaz kız sevgiler,,,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta