Kimse Bilmiyor Şiiri - Dinmez Er

Sevdam direnemedi yenik düştü kaprislerine
İlk defa yalnız girdim yediverenlerimizin bahçesine
Boynunu bükmüş küsmüştü güllerim senin yüzünden
Aşk nedir gündüzler gibi gecelerde sensiz geçecekse
Sevmek kelepçe, sevilmek pranga senin sözlüğünde
Sebebi bu düşman oluşumun prangalarla, kelepçelere
Dilim suskunsa bil ki sözlerim isyan hazırlıklarında
Görmeyeli günlerdir yüzünü gözlerim öfke krizlerinde
Yaktın yandırdın beni insafsız burnun yine havalarda
Söner mi böyle göz, göz olmuş yüreklerin aşk ateşleri
Unutulmuş akordu bozuk sazım yıllardır duruyor duvarda
Alıp dokunsam tellerine küskün sazım bin ah ile inler

Görünen o, devran dönmüş yaş baş artık ermiş kemale
Kollar kanatlar kırık, ağrılar sızılarla dizler feryatlarda
Damla, damla yaşlar dinmez akar, gözlere iner perde
Süzülür yanaklardan çizgiler dolan yüze yüz figan eder
“Ağlamakla inlemekle ömrüm gelip geçiyor. (*)
Devası yok garip gönlüm günden güne ah eriyor.”
Herkes kendi kaderinin tanrısıymış kimse bilmiyor!

(*) Beste ve Güfte: Sadi Hoşses
Nihavent makamında bir şarkı.

Dinmez Er / Çeşme / 2012. 01. 23 /