Kimse Bilmiyor Şiiri - İsmet Alp Önsöz

Penceremin kıyısındayım;
Rüzgâr tenimi okşuyor sanki
İzliyorum, yorgun gözlerimle…
Benden habersiz insanları
Kimse bilmiyor içimde kanayanları.

Penceremin kıyısındayım;
Rüzgârdan bu yaşlar inan ki
Gizliyorum, yüzümü ellerimle…
Yanağımdan süzülürken yaşlar,
Kimse bilmiyor içimde bitmez telaşlar.

Penceremin kıyısındayım;
İçim ürperiyor öyle bir an ki
Özlüyorum, sıcak bakışlarını…
Sensizlik bana derin soğukluk
Kimse bilmiyor içimde kaldı boğukluk.

Penceremin kıyısındayım;
Yüreğimden öyle bir utan ki
Gözlüyorum, yollarını günlerce…
Her sokak başında sanki sen vardın
Kimse bilmiyor içimde hep bana koşardın.

Penceremin kıyısındayım;
Tutmazsan düşeceğim sanki
Düşlüyorum sana hala kavuşacağımı…
Yıldırımlar düşlerimi böldü bile
Kimse bilmiyor içimde aşkın öldü bile!