Kimse Bilmez Neden Öldüğümü

Sen söyleme mühürle dudaklarını
Yorgun bakışlı kalem kaşlı
Bizden önce de buradaydı
Toprağı öpen sabah güneşi
Silinip giderken yıldızlar
Gözlerinde bin bir hüzün
Dilinde bir susku
İçin paramparça
Meyvesiz dal gibi açmaz
Pembe beyaz elma çiçekleri
Sararır savrulur gazeller
Ay tutulur yıldızlar söner
Karanlıkta yol bulunmaz
Anadan babadan yardan yana
Bu deli gönül viran olur
Göçmen kuşlar gibi
Mevsimler durmaz yerinde
Ömür dediğin nedir ki gülüm
Nefes alıp vermek değil mi
Göç ebe yürekli dağ yeli
Eserse mabetler yakılır
Sol yana kilit vurulur
Taşımaz ağırdır yükü
Hiç bir kitap yazmaz
Alıcı kuşlar düşer izine
Bu ilk gök gürlemesi değil
Sağanak bakışlı gök yarılır
Bulutlar yırtılır sel olur
Nehirler taşar sen ağlarsan
Yaklaşan tufanın ayak sesleri
Rüzgarından beli olur
Damarlarda ki kan çekilir
Gök gürler şimşek çakar
Yıldırımlar düşer üstüme
Yer yerinden oynar
Kimse bilmez neden öldüğümü