Kimse bilmez halimi Şiiri - Güler Kahraman

Kimse bilmez halimi,
Kan içtim, kızılcık şerbeti dedim.
Yaralarımı kimse görmesin diye,
Gülümsedim, sessizce sustum.

Kimse bilmez çaresizliğimi,
Bir çıkmaz sokakta kaybolmuş gibi,
Her kapı yüzüme kapanırken,
Kendime çare olmayı öğrendim.

Ne bir dost, ne bir omuz,
Herkes uzakta, ben kendime yakın.
Düşerken bile yalnız kalktım,
Ama hiç kimse görmedi bu savaşı.

Kimse bilmez,
Kaç gecede gözyaşımı sakladığımı,
Kaç umudu içimde gömdüğümü,
Ve hala ayakta kalma çabamı.

Benim hikayem,
Söylenmeyen sözlerde gizli,
Hissedilmeyen acılarda saklı,
Kimse bilmez, bilmesin de zaten.