Bir parça umuda tutunarak yaşayanlar,
Her sabah gelmeyecek bir mektup için kapı önüne bakarlar.
Hâlâ bir ışık hüzmesine muhtaç kalanlar,
Hiç aksatmadan yüreğini kapı eşiğine bırakırlar.
Kulağına bir ses ilişsin diye saatle yarışanlar,
Sonu gelmeyecek bir bekleyişe uyananırlar.
Ne gitmeyi becerebilirler, nede kalmayı.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta