Kimse bilmez Şiiri - Tanju Çubukçu

kimse bilmez!
nasıl sevdik, nasıl ayrıldık...
gözlerimiz değdi birbirimize,
gözümüz değdi nazar ettik...
nasıl bir bilmece, nasıl işkence?
bizi yakan ateşi sevdik...
nasıl bir yazdı?
ellerim denizdi göğsünde,
gözlerin şehrimin kumsalı...
yalnız bize kurulmuştu dünya,
kimse değildi umrumuzda.
nasıl bir yazdı, denizin kokusu?
nasıl çılgındık, nasıl sevda?
biz karadenizdik;
hırçın ve asi...
rüya gibi, masal gibi...
ben oturmuştum kumsalda,
sen sokulmuştun bana.
durmuştu sanki dünya...
masalların anlatıldığı bir rüya.
sonra acımadan bir rüzgar;
her şeyi yıktı geçti!
takvimden otuz yılı seçti,
savurdu, yıllar geçti...
kimse bilmez nasıl sevdik,
nasıl savrulduk, nasıl ayrıldık?
cehennem ateşlerinde;
sevdalarda yandık, kavrulduk...
nasıl aşk'tık, nasıl sevda, nasıl ayrıldık?
biz aşk yolunda iki sarhoş,
rüzgarlara binmiş berduştuk...
ben yaradana yalvardım,
kavuşmadan sevdalarıma;
ne al canımı, ne de aksın zaman
ve hiç yaşlanmasın,
aynı kalsın aşık olduğum kadınlar...