Kimse Bilmez Şiiri - Ozan Efe

körkuyunun dibiyim
sorasın kimse bilmez
dalyanda dal gibiyim
arasın kimse bilmez

odak noktasın bulun
geliyorsam kaybolun
dört parmağına tolun
tarasın kimse bilmez

acını da bölüşsem
sevincine gülüşsem
oyunlara doluşsam
curasın kimse bilmez

kuşlarla bile süzül
taşlarda bile üzül
yolunda bile nüzul
parasın kimse bilmez

gelene geçen vurur
ele geçen savurur
yele geçen kavurur
yarasın kimse bilmez

ozan efem gülüşür
elinde var bölüşür
gülücüğüne üşür
karasın kimse bilmez

100112çiğdem