Kimsenin bilmediğini bilmeyi severim,
İnsanlar etrafta boş boş dolanıyorken, benim gözlerim parıldar,
Ama kimseye anlatamam bildiklerimi, onlara anlamsız gelir,
Kimsenin bilmediğini bilmek, insana asalet katar.
Kimsenin dinlemediğini dinlemeyi severim,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta