Kimse Bilmez Şiiri - Hüseyin Gazi Yorulmaz

Senin kadar güzel bir şeye alışkın değil yurdum.
Yüzündeki o pervasız masumluğun
Yurduma güneşi getirdiğini anlatabilmek isterdim sana.
Günlerimin ve gecelerimin ardı arkası kesilmez
Beklemelere dönüştüğünü anlatabilmek isterdim.
Gözlerinin derinliğine eş olabilmek için
Beklenen o saatleri anlatabilmek…

Uzun gecelerin bekçisiyim şimdi
Kendi yurdumda senin yokluğuna ağlayan.

Gözlerinde bir an bile kendimi bulduğumda
Yüreğim dayanılmaz sanrılar sunuyor bedenime
Hani her aşk öyküsünde olan ‘kalp çarpıntılarından’.

Bilmem farkında mısın?
Seni görünce ömrümde bahar oluyor.
Ha evet kuşlar ötmüyor,
Hatta çiçeklerde açmıyor.
Ama sanma ki bahar yalancı bahardır.
Sen varken deniz gözlüm
Çiçek güzelliğinden utanır,
Kuş sesinden…
Değil ki güzelliğine eş olmak,
Sana benzeyebilmek çabası bile boşadır.
Ne güzel demiş üstat
“Bir şiir istersin benden içinde benzetmeler olan,
Kusura bakma sevgilim
Heybemde sana benzeyecek kadar güzel bir şey yok.”

Ne zaman gözlerimi kapatacak olsam
Gözlerin gözlerimin önünde beliriverir
Ve öylece kalmak isterim sınırsızca.

Kimse bilmez,
Bilinmesi de gerekmez bendeki Aşk’ının.
Ama ben bilirim hayatımın her zerresindeki
Yokluğunun acısını.

12.11.2007

KİLİS