Kimse bilmesin., Şiiri - Mehmet Sani Özel

Kimse bilmesin.,
Göğün kupürlerine attığım fiskelerin.,
Gerçekte ıssız kenar dikenlerine değdiğini.,
Hedefini şaşıran fısıltıların üzerime ağırlandığını.,
Söyleme, hiç kimse bilmesin..,

Sen, belki azda olsa anlaşılır dildesin.,
Ne konuştuğun zinhar, faraziyelerin bilinir.,
Hatta, ruh tenden habersiz., İstediğinde.,
İlliyyun erbabından ilham, huşu aldığını
Vehbi teveccühlerini, meşayihe yakınlığını
Şakk-ı kamere şahitliğini.,
Deme ki, kimse bilmesin.,

Kim bilir? kavlinden saptığın bir sayhada.,
Dizlerimin dibine düşer, diline çarpan söz.,
Düşeni yerden kaldırdığın vakit, tat alırsın.,
O an, vicahiye çevrilen yüzün, dimağında ben varım!
Dilersen açığa çıkaralım enkazını, mazideki batıkların.,
Kökünü kurutana kadar, mizaca ters gelen zıtların.,
Rahmet berekete dönüşsün, bitsin diye inkıta.,
Yorgun düşlere neden, Heyhat-lı tarım..,

Haberim olmayacaksa, ağlayan gözden.,
Elim yanmayacaksa, eteğim tutuşmayacaksa.,
Aciz, yoksul ve mağduru yakıp kavuran közden.,
İstifa etmeliyim: Bana insanlığı yakıştıran her sözden.,
Hal böyleyse unut, unut beni, yaşadığımı.,
Hiç kimse bilmesin..,
...

02.11.2007