Kimse Bilmesin Şiiri - Gürbüz Öztürk

Sus Söyleme
Kimse bilmesin gülüm
Derdimiz de acımız da bize kalsın.
Yaramıza kimse merhem olmasın.
Kan kusalım,
Kızılcık şerbeti içtik diyelim.
Sonra,
Bir ninni söyleyelim,
Kabuk tutsun acılarımız.
Ağıtlar yakalım kınalı ellerimizle
Ölgün sesimizle, nefesimizle.
Uzaklarda bir çocuk
Türküler yaksın bize yanık sesiyle.
Göğsümüze beyaz güller takalım,
Beyaz güvercinler uçuralım mavi gökyüzüne.
Uzaktan gelip uzağa giden
Rüzgar atına binsin gözyaşlarımız.
Ardına da bir uçurtma gibi takılsın
Gerçekleşme ihtimaline yenik düşlerimiz.