Kimse Bilmesin Şiiri - Kerim Bulat

Kimse bilmesin ama hiç bir kimse.
Kaybolduğumu fersiz gecelerde.
Şayet can öksüz ve yürek yetimse,
Yok'luk bellolmaz sessiz hecelerde..

Candan koparıp yâre bir gül versem,
Durup dururken bir de gülüversem,
Der ki:"neyin var niye güldün sersem",
Kıymet bilmez hiç, gurur yücelerde..

Dünya bir zindan, etti sürgün beni,
Bu çile bitmez, boğdu her gün beni,
Bulacağım ben elbet bir gün beni,
Ne nûrlar vardır daha nicelerde..