Kimse Bilmesin. Şiiri - Yunus Emre Eker

Ağlarsam dizelere değil hecelere
Hecelerde götürür beni gecelere
Bilsen kimlere anlattım seni nicelere
Atamadım ya bu derdi içime
Alışamadım ben bu seçime

Bilmiyorum ne haldesin neredesin
Mutlumusun, yalnız mı, kimlesin
Aklına gelirsem yüreğin inlesin
Ağlarsan hıçkırıklarını yanındaki dinlesin
İçine attığın beni kimse bilmesin...

Dönersen bu hikâyenin başına
Ne gözlerine ne de kara kaşına
Cehaletin yalnız bahane yaşına
Ben sana bir şans daha vermedim
Sen bendeki seni asla bilmedin

Gülersen sarhoş olup sokakta
Ardına ağlarsan manasızca yatakta
Uyurken ürkersen ceylan gibi korkar da
Sesin aciz, mırıldanman adeta bir nara
Birlikte düşmüştük senin ile bu hara...

Medeni falan değildik biterken bu hikâye
Sözlerin maksadın besbelli kinaye
Suçluyorsun biliyorum başından
Yokluğunda oldum ekmeğimden aşımdan
Eylülden ziyade bekleyişim kasımdan
Bir takvim verip atsaydın ya başından...

Aşkıma nasihat bu şiir unutma
Kitapların arasında bir daha gülleri kurutma..