Kimse Bilmesin Şiiri - Mehmet Büngin

Kimse bilmesin sana aşık olduğumu o zaman biter
Her şey gibi sonunu getirirler sana olan duygularımın
Kelime kelime fitilimi çekerler yaşamadan ölümüme
Ne çare beni hakir görürler her bildiğimde senin büyünü

Karanlık içinde parıltı gibisin Ben senle yaşarım derken
Seni kendimle yaşatırım zannederken aklımı kaçırıyorken
Anladım hiç olmayacağını senle olmanın imkansızlığını
Şimdi kendimle başbaşa ölümü beklerken kimse bilmesin