Kimse Bakmaz Gönülden Şiiri - Kemal Berk

Dünya malı, gözü gönlü, karartmış
Ne can hükmü kaldı, nede cananın
Gönül hanesinden, bir bir kazınmış
Her gün sevsem, kimse bakmaz gönülden
*
Kök kalmamış, birer birer kurumuş
Çiçekleri, soğuk vurmuş, dökülmüş
Tomurcukken, meyve dalda çürümüş
Boz ağaca kimse bakmaz gönülden
*
Ömür boyu kurttan kuştan korursun
Savaş edip, engel olup durursun
Çakallara, itler gibi ulursun
Yere düşsen, kimse bakmaz gönülden
*
İlim irfan yoksa gençlik çağında
Sevgi saygı yoksa gönül bağında
Her bir sözün derin yara bağrımda
Diz dermansız, kimse bakmaz gönülden
*
İnci döksem sözüm ile sazımdan
Katlanırken eda ile nazından
Bir huzura hasret kaldım azından
Ferman desem, kimse bakmaz gönülden
*
Kemal eren Kemal Berk
16.3.2023