Kimse Anlamaz Seni Şiiri - Şeref Öztel

Ben senin için yazıyorum yanlışına doğrusuna bakmadan hayalimde canlanıyorsun ellerini tutmadan düşündürüyorsun beni yanlız gecelerimde ansızın geleceğini bekler gibi
Suya hasret topraklar gibi kuruyan çöle dönüşen yüreğine su olmak ağlamak istiyorum her damla yaşımla yeşer
Sana yazarken içimdeki hüzünler yok oluyor satırlarım gülüyor; yorgun gözlerim beni sana doğru bakmaya sevk ediyor
Bilinmez bir duygunun içinde kalmışım çıkmaz sokaklardan sana koşmak istiyorum bağırmak istesem de yüreğimin koytularindan çığlıklarımı sana ulaştıramıyorum

Gözlerime iyi bakarsan bir şeyler görürsün belki seni için; ağlamaz bu gözler ağlamak bile yasak
Suskunluklara karışmış bir sessiz nehri andırır yüreğim ellerim boş gözlerimdeki her damla yaşla bakarım uzaklara geleni sorar gideni sorarım neyi beklediğimi ben bile bilmiyorum
Sabahın ilk ışıklarıyla irkiliyorum güneşin sıcaklığını gözlerimde görsem de seni düşündükçe onu da benliğimde unutuyorum senin sıcaklığının yanında hiç geliyor bana ama sadece hayal ederek alıyorum o sıcaklığı senden
Umutlar tükenirken yüreğinden gökyüzüne dalar gidersin kimse anlamaz olur seni sesin kısılır bir an bağırmak istesen de bağıramasın hep aynı şarkı çalar bizim için yanlızlık sanki bizim kaderimiz gibi