Kimse Anlamaz Şiiri - Oğuzhan Atar

Gözlerimizdeki ayrılığın karamsarlığı
Kararsızlığındandır yüreğimizin.
Hani çekip gitmelerin tuttuğu zamanlar gidememenin burukluğu vardır ya…
Ne söylenir ne de yazılır çoğu zaman.
Şimdi senli günlerin akşamlığını hayal ediyorum da öylece kalakalıyorum.
Bir sen bir ben oluyor koca evren.
Bir çok yaşanan çelişkiden öte bir şey değil aslında o gün gözlerimizin dolması
Sadece kararlılıkta kararlı olmanın verdiği acı oturmuştu yüreklerimize o kadar
O kadar kolaymış beklide bir zamanlar,bir şey olmaz mantığında ayrılık kaprislerinde bulunmak.
O gün sanki güneş tutulmuştu.
Ürperiyordu insan.
Birden bire akşamlaşmıştı dünyamız üşümeye başlamıştık değil mi?
Ne sen bana ne ben sana sarılabilmiştik.
Son kez tutuşan ellerimiz ayrılırken tutuşmuştu içimiz ve ben senli günlerin hatırasında kaybolmuştum bir an.
Neyse… demiştin uzatmamak gerekir demiştin bazen.
Haklısın uzatmamak gerekir bazen, hatta çoğu zaman belki de her zaman.
Artık ne sen beni ne de ben seni düşüneyim.
Karışıp gidelim kalabalıklara, karışıp gidelim yüreği yananlara.
Korkma, onca yana yürek arasında fark edilmez bile yüreğimizin yandığı.
Korkma kimse anlamaz
Yazdığım her bir yazının bir yerinde bir şekilde sana olan özlemimin gizlendiğini senden başka.
Korkma kimse anlamaz
Her baktığın yerde gözlerinden yüreğine girdiğimi senden başka
Korkma kimse anlamaz
Geçip giden zaman gibi avuçlarında eridiğimi
BENDEN BAŞKA

2005/Konya