Kimse Alamamıştır Gadamı Şiiri - Nebi Ünler

Gördüklerim
Duyduklarım
Aklımda kalmıyor artık
Eskisi gibi değilim…

Zıplayamıyor
Hoplayamıyorum
Koşamıyor
Uçamıyorum
Sonsuz bir uykudur
İçimdeki eğilim…

Uzak geliyor uzak
Yanıbaşımdaki tepeler
Anlıyorum
Bahaneler arıyor beni yutmaya
Hiç insafı olmayan kara toprak
Gene zamlanmış sigaram
Gene cebimi boşaltmış,
Elleri hiç görünmeyen hırsızlar!
Kendi ruhuma fısıldıyorum
Bir Tanrı olmalı
Boşuna yaratmamıştır
Dünya denilen şu kafesi…
Ah be lan Adana! Her şeyine Eyvallah,
Eyvallah bahtımın anlamsızlığı Kütahya!
Haziran, Temmuz’lar gelip geçmiş
Yılgınlığıma yılgınlıklar ekleyerek!
Biliyorum hiçbir şey vermeyecek Ağustos
Ayna da kahkalar atsa da yorgunluğum
Tövbe estağfurullah… Elhamdülillah
Zikirleri dilimde devam ediyor yolculuğum
Altmışındayım… Deli gönlüm hala
Küstahmı küstah…
Ey “Aşiyan” denemiştim mutlu olmayı
Bir tek ben, bir tek Tanrı biliyor
Galiba hiç beceremedim “Adam” olmayı…
Kimse alamamıştır gadamı
Erinde gecinde kesilecek
Yılgın Yağmur’un nefesi
Şimdi… Şu an da oluverse dileğim.